Kiedy ktoś wybiera numer do biura ojca Amortha, słyszy po drugiej stronie chrypliwy głos automatycznej sekretarki: W celu uzyskania porady należy przesłać następujące orzeczenia lekarskie i psychiatryczne. Następuje lista badań klinicznych. Dopiero po sprawdzeniu tych specjalistycznych ekspertyz kapłan decyduje, czy przyjąć domniemanego opętanego. W wieku 86 lat, mając za sobą 160 tysięcy przeprowadzonych egzorcyzmów, ten cieszący się największym autorytetem w Kościele katolickim egzorcysta opowiada o swoim długim życiu, które upłynęło mu na walce z szatanem. Z jego szczerych wyznań wyłaniają się pewne niepokojące szczegóły: szatan zamieszkuje w pomieszczeniach Watykanu; zniknięcie Emanueli Orlandi jest tajemnicą, której wyjaśnienie wymagałoby przeprowadzenia dochodzenia w Watykanie, a nie na zewnątrz; magia, spirytyzm i zabobon kryją się za zabójstwem zakonnicy z Chiavenny oraz innymi bestialskimi morderstwami popełnionymi przez nastolatków, takich jak Erika i Omar; rośnie liczba zjawisk, w których ofiarami opętania przez mroczne siły padają dzieci; walka ze Złym, zapoczątkowana u zarania świata, będzie trwała aż do jego kresu, ale obecnie jesteśmy na etapie końcowej batalii. W swej długiej opowieści ojciec Amorth stawia wreszcie wstrząsający zarzut: Współczesny człowiek nie wierzy już w istnienie szatana, biskupi nie mianują egzorcystów w swoich diecezjach i brakuje młodych księży, gotowych nauczyć się doktryny i praktyki uwalniania dusz. Ostatni egzorcysta nie ma spadkobierców, ale nie można opuścić pola walki z siłami ciemności.