Uparte zaglądanie do szklarni przez dziurkę od klucza...

Zachwianie sezonu to zbiór dziesięciu utworów, które traktować można jako spójną całość, lecz także jako autonomiczne, niepowiązane ze sobą opowiadania.

Choć dziadek Chronos raczy wyczyniać w naszej opowieści rozmaite, nierzadko nieprzyzwoite figle, tworząc pętle i szkatułki, zataczając kręgi i gryząc własny wiekowy zad czasu, nietrudno jest w jego szaleństwie dostrzec metodę...

Książka ta, pomimo niewielkich rozmiarów, nijak nie pozwala się ująć w sztywne ramy klasyfikacji. Autor bezustannie wywodzi w pole niczego niepodejrzewającego czytelnika. Nie da się określić jego emocjonalnego zaangażowania w niniejsze opowiadania, ciężko też dociec, co tak naprawdę ma tu znaczenie; co jest istotnym symbolem, a co jedynie kolejnym ślepym zaułkiem. Wydaje się, że czytaniu musi towarzyszyć ciągłe mrużenie oczu.