Zebrane w tomie teksty odnoszą się do różnych dokumentów kultury europejskiej, wśród nich Calderona, Szekspira, Offenbacha, Mereżkowskiego. Wielokrotnie w poszczególnych rozprawach i w sposób wszechstronny omawiane są polskie teksty literackie świadczące o XIX-wiecznych związkach kultury epoki z antykiem, m.in. o polskim dramacie romantycznym (Mickiewicza, Słowackiego, Krasińskiego), o Kraszewskim jako tłumaczu Plauta, o Agezylauszu Słowackiego w kontekście Żywotów równoległych Plutarcha. Rozprawy różnią się metodą, także rozległością horyzontów badawczych, zebranie ich w jednej książce uświadamia, jak duże obszary kultury uzależnione były od starożytności rzymskiej.