Tysiąc dwieście pięćdziesiąt słów hebrajskich stworzyło Pieśń nad pieśniami, czyli "pieśń wzniosłą", w pełnym tego słowa znaczeniu pieśń miłości i życia. Krótki poemat, cały naszpikowany symbolami, przepojony radością, zdolny uczynić wiosnę nawet w wysuszonym i spalonym słońcem palestyńskim krajobrazie. W centrum tego ogrodu są On i Ona, wieczna para, która każdego dnia wyłania się na powierzchni ziemi, aby śpiewać, że "jak Śmierć potężna jest Miłość" (8,6).