Monografia poświęcona literaturze staroserbskiej, będąca próbą przedstawienia hagiograficznej sceny śmierci w dwu podstawowych i charakterystycznych dla średniowiecza typach, tj. śmierci zrytualizowanej i męczeńskiej. Szeroka perspektywa ogólnokulturowa pracy pomaga zrozumieć mechanizmy z pogranicza religii, filozofii, mentalności itp., które człowieka wieków średnich popychały do uczynienia ze śmierci problemu nadrzędnego.