Autor bada zjawisko miłości jako element kultury. Skupia swoją uwagę na miłości między dwojgiem ludzi. Głównym tematem badań czyni symboliczny wszechświat miłości w kulturze zachodniej. Podejmuje próbę ogarnięcia fenomenu miłości w kategoriach filozoficznych i symbolach kulturowych. Czyniąc przedmiotem swoich rozważań ideę miłości, proponuje nowy rodzaj oglądu historii kultury europejskiej i najtrudniejszej do przybliżenia sfery prywatności oraz intymności. Tytuł rozprawy należy odnotować z uwagą, gdyż autor stawia po raz pierwszy w nauce polskiej tak gruntownie, traktowaną zazwyczaj jako wielce dyskusyjną, kwestię relacji między historią i antropologią.