W swoim dziele z 1811 roku O rzeczach boskich i ich objawieniu Jacobi postawił zarzut ateizmu filozofii tożsamości Schellinga, uznając ją za zradykalizowaną postać nauki Spinozy. Schelling, odpowiadając w 1812 r., dezinterpretuje treść własnej filozofii tożsamości, bowiem na zarzuty Jacobiego odpowiada tezami swojej po systemie tożsamości powstałej filozofii wolności, tzn. zrównuje koncepcję skrajnie niehistorycznego absolutu z filozofii tożsamości z koncepcją skrajnie historycznego absolutu z filozofii wolności.