Zebrane tu wiersze pisane są polskim sercem. Mówią o domu rodzinnym, matce, przywołują wspomnienia, pamięć i literaturę narodową, mówią o polskim Kościele, naszej wierze i niewierze, pobożności i tradycjach, pejzażu rodzimym, uczuciach. Pisane w Polsce i po polsku, nie w Paryżu, Tokio, Sztokholmie, ale w Lipkowie, Świnotopie, Kamieńczyku, Żabiej Wólce, między lipcem a sierpniem, kiedy wiesiołek żółty jak kanarek.