Maria Savari, młoda kobieta, przybywa wraz z dwójką małych dzieci, mężem i parą przyjaciół do pewnego bliżej nieokreślonego miasta. Wędrują ze wsi, z północy, co równoznaczne jest z granicą świata. Prawdopodobnie w poszukiwaniu wolności. Tam, skąd uciekli, żyli w koszmarnych warunkach. Pracowali dla nieznanych przybyszów. Jako uchodźcy muszą się ukrywać; wiedzą, że takich jak oni umieszcza się w obozie pracy albo odsyła z powrotem. Zamieszkują w budynku podlegającym rozbiórce. Mąż Marii po kilku dniach znika niespodziewanie? To trzymająca nieustanie w napięciu powieść, o zastraszonym, rozczłonkowanym społeczeństwie, o zniewoleniu, ale także o przekraczaniu granic dzięki nadziei i miłości.