Książka dotyczy oddziaływania orzecznictwa międzynarodowego na późniejsze akty sądowego lub quasi-sądowego stosowania prawa międzynarodowego praw człowieka. Autor omawia obecność ”precedensów” w rozstrzygnięciach organów międzynarodowych posiadających kompetencje orzecznicze w dziedzinie praw człowieka (w tym zwłaszcza Europejskiego Trybunału Praw Człowieka i organów petycyjnych systemu ONZ), na tle szerokiej praktyki judykacyjnej w prawie międzynarodowym publicznym.