Refleksja na temat sztuki i estetyki w świecie chrześcijańskim.
Piękno lepiej od innych słów wyraża całość i integralność wizji Boga, stworzenia i odkupienia.
"Piękno zbawia świat" wołał książę Myszkin w Idiocie Dostojewskiego. To zwięzłe i dość zagadkowe zdanie nasuwa od razu wiele wątpliwości, a w naszym umyśle pojawiają się natychmiast dwa z wielu pytań: w jaki sposób i dlaczego? Na kolejnych stronach książki Ravasi i Rupnik podają nam rozwiązanie tej łamigłówki, dokonując przejścia, w którym doświadczenie biblijne i refleksja teologiczna są zafascynowane stworzeniem i sposobem, w jaki człowiek je przedstawił.
Ravasi wychodzi od greckich i hebrajskich określeń stosowanych przy opisie piękna. Wybierając biblijne fragmenty, prowadzi czytelnika do poznania w tym całościowo odczytywanym dziele "wielkiego kodeksu" estetycznego.
Z kolei Rupnik, teolog i artysta, badając filozofów i pisarzy chrześcijańskich, którzy rozprawiali na temat estetyki, kreśli trasę, wokół której obraca się myśl zachodnia i wschodnia.
Dużo miejsca pozostawia dla filozofii wschodniej, w której myśl i artystyczny geniusz konfrontują się i stawiają pytania o zrozumienie boskości.