Wyrażam radość iż, po prawie 360-ciu latach od swego pierwotnego wydania, ukazuje się ponownie „Skarb karmelitański”, przyjęty przez opatrznościową serię wydawniczą „Karmelitańska tradycja maryjna”, zainaugurowaną przez poznańskie Wydawnictwo „Flos Carmeli”. Dzieło ukazuje maryjność Karmelu z jej widzialnym znakiem – szkaplerzem i traktuje obszernie o bractwie szkaplerznym.
Jestem przekonany, że lektura „Skarbu”, podejmowana w kluczu współczesnego, wskazanego nam przez Urząd Nauczycielski ukierunkowania dotyczącego nabożeństwa szkaplerznego, które za pontyfikatu Jana Pawła II przeżyło swój renesans, będzie przynosić owoce pogłębionej pobożności maryjnej i szkaplerznej, a tym samym autentycznego życia chrześcijańskiego, gdyż – jak czytamy w soborowej Konstytucji Lumen Gentium, „rozmaite formy pobożności względem Bożej Rodzicielki, jakie Kościół zatwierdził (...), sprawiają, że gdy czci doznaje Matka, to i Syn (…) zostaje poznany, ukochany i wielbiony w sposób należyty i że są zachowywane Jego przykazania” (LG 66). Lektura książki będzie nadto nie tylko zdobywaniem naukowej wiedzy o czci Karmelu wobec Bogarodzicy, ile raczej żywą i stale się pogłębiającą zachętą do „wzięcia Maryi do siebie” (por. Mt 1,20, J 19,27), by żyć z Najświętszą Dziewicą w duchowej komunii i wypełniać Jej testament z Kany Galilejskiej, pełniąc wolę Jej Syna, Jezusa Chrystusa (por. J 2,5).
(Z wprowadzenia teologiczno-pastoralnego o. dr. Szczepana T. Praśkiewicza OCD)