Praca przybliża proces modernizacji rosyjskich sił zbrojnych zainicjowany przez Piotra I w XVII w. i trwający aż do chwili jego śmierci w 1725 r. Armia, jaką zastał Piotr I, nie odpowiadała ówczesnym normom europejskim. Była przestarzała pod względem technicznym i niezdolna do działań bojowych. Piotr I reformując armię wprowadził nowoczesną artylerię, zadbał o kadrę inżynieryjną, stworzył szkoły wojskowe. Żołnierzom zapewniono zaplecze medyczne w postaci aptek pułkowych i szpitali polowych. Reforma podjęta przez Piotra I nie miałaby szans powodzenia, gdyby nie pomoc ze strony zarówno Rosjan, jak i cudzoziemców - Borysa Szeremietiewa, Nikitę Repnina, Aleksandra Mienszykowa, Jakuba Bruce`a oraz pierwszych "wojskowych nauczycieli" cara - Franciszka Leforta i Patryka Gordona. Potwierdzeniem słuszności decyzji podjętych przez Piotra I w odniesieniu do całkowitej zmiany oblicza rosyjskich sił zbrojnych było wspaniałe zwycięstwo odniesione przez jego wojska nad Szwedami w 1709 r. pod Połtawą. Książka bogato ilustrowana.