Książka Felicji Bryn wpisuje się w nurt literatury dzieci Holokaustu. To wspomnienia dojrzałej kobiety, która być może dopiero teraz, dzięki tej publikacji, zrzuciła z siebie koszmar podwójnego życia, który – jak wielu Żydom – nie pozwala normalnie żyć. Tytuł wydania to słowa ciotki pięcioletniej Feli, która wyprowadzając małą z warszawskiego getta, dała jej taką właśnie wskazówkę. Była to – jak się okazało – wskazówka na niemal całe życie. Holokaust zdeterminował życie Żydów: widzimy to aż nazbyt wyraźnie, poznając historię Feli Bryn: strach, którego nie da się pozbyć i nieustanne ucieczki. Straszna jest ta historia ucieczek nie tylko z miasta do miasta, ale przede wszystkim przed sobą samą i swoją tożsamością. Jednak – jak zaznacza autorka – to nie tylko książka o niej, ale też o tych, którzy opiekowali się nią, nie bojąc się narażać swojego życia.