Wilde jednak w tym momencie musiał odpowiedzieć sobie na bardzo ważne pytanie – kim jest przede wszystkim? Nie mógł, nie potrafił wywieść swojej całej osobowości tylko i wyłącznie z samego faktu swoich innych gustów seksualnych. Dla niego było to tylko jedno ze źródeł jego osobowości. Nie myślał o sobie tylko jako o bracie dorianie, był również Irlandczykiem, pisarzem, ojcem i mężem. Korzenie jego osobowości były rozgałęzione. Nie chciał uprawiać propagandy w stylu: jestem pederastą i jestem z tego dumny. Dla niego literatura to nade wszystko obowiązek estetyczny. Nie mieściło się w niej przymykanie oka na lichą formę, jeżeli tylko treść była oddana sprawie. To zupełnie nie miało sensu.