Wojciech Ponikiewski nie ma wykształcenia historycznego, nie jest też historykiem sztuki. Po Rzymie zaczął chodzić jak każdy inny turysta, instynktownie. Przyjął jednak prywatny, bardzo ciekawy punkt widzenia zainteresował się historią czarnej arystokracji. Chodziło o wielkie rodziny związane od wieków z Kościołem i papiestwem. Tkwiły tam tajemnice, układy władzy, konwencje. Okazuje się, że ciężko jest naprawdę zrozumieć miasto bez wiedzy o tym, jaka była historia tych potężnych, wpływowych klanów. Ponikiewski poszedł tym tropem. Mimo że miał ochotę poznawać samotnie, jednocześnie wyciągnął rękę do niewidzialnego towarzysza i zaprosił go do wspólnej podróży. Wyrazem tego jest publikacja. Z jednej strony pełni funkcję typowego przewodnika wydanie ozdobiono fotografiami, mapkami ze schematem komunikacji miejskiej, planami Rzymu oraz dodano inne praktyczne informacje (godziny otwarcia muzeów, galerii i innych obiektów, ceny biletów wstępu), opisy miejsc szczególnie polecanych przez autora (nie tylko zabytków, ale również kawiarni, klubów nocnych, sklepów i hoteli). Z drugiej strony jest to książka z nadrzędną myślą autora, która organizowała mu tę włoską podróż. Wielką siłą tej ciekawej i praktycznej książki jest wewnętrzna sprzeczność jej autora, pokusa odrębności i samotnej wędrówki, której towarzyszy serdeczna potrzeba, żeby kogoś taktownego poprowadzić własnym szlakiem, za sobą. I chyba w tej sprzeczności tkwi sekret wyjątkowej tonacji w jakiej ona jest napisana. Ze Wstępu Jarosława Mikołajewskiego Wojciech Ponikiewski, ekonomista i dyplomata przez 6 lat był Ministrem Pełnomocnym przy Ambasadzie RP w Rzymie.