Czytając „Drogi” ks. Aleksandra Woźnego (...) spotykamy człowieka kroczącego drogą świętości, otwartego na działanie łaski Bożej, współpracującego z tą łaską na drodze osobistego uświęcenia, spotykamy księdza – spowiednika i rekolekcjonistę – zatroskanego o zbawienie wieczne swoich penitentów i słuchaczy, spotykamy męża modlitwy i głębokiego życia duchowego, który w całym swoim kapłaństwie kierował się zasadą, że głosić można to tylko, czym się samemu żyje. Ksiądz Woźny żył Ewangelią i głosił Ewangelię. Głosił ją słowem oraz świadectwem swojego życia. Czytając i objaśniając słowo Boże innym, stosował je przede wszystkim do siebie. Od innych wymagał tego, co sam już wcześniej przeżył (…). Ewangeliczny charakter czynów księdza Woźnego sprawiał, że jego słowa miały dużą siłę przekonywania. Dewizą całego jego życia były słowa brać na serio całą Ewangelię. Używał często zwrotu na serio i rzeczywiście żył na serio Ewangelią.

Ks. Maciej K. Kubiak
Postulator procesu beatyfikacyjnego