Zarządzanie przedsiębiorstwem jest domeną zainteresowań naukowych od kilkuset już lat. Wiedza ta jest kreowana zapewne w różnych dziedzinach i dyscyplinach nauki. W szczególności specjalnym obiektem zainteresowań jest przedsiębiorstwo w ramach dziedziny nauki ekonomiczne. W niej badania są prowadzone w zakresie takich dyscyplin, jak ekonomia, finanse czy nauki o zarządzaniu. Niniejsza praca jest pisana z perspektywy poznawczej wiedzy o zarządzaniu strategicznym przedsiębiorstwem. Wedle definicji zapisanej na stronach społecznościowej encyklopedii wiki „Zarządzanie strategiczne - jest całościową koncepcją zarządzania, która w obliczu burzliwości otoczenia zmierza do przeciwdziałania negatywnym trendom zewnętrznym i znalezienia skutecznej przewagi konkurencyjnej zapewniającej przetrwanie przedsiębiorstwa i realizację jego celów1" Zarządzanie. To bardzo trafne określenie jednoznacznie sugeruje, że każda z wymienionych dyscyplin nauk ekonomicznych wnosi pewne poglądy i twierdzenia do dorobku wiedzy o zarządzaniu strategicznym przedsiębiorstwem. Nie mogą więc dziwić opinie, że zarządzanie strategiczne jest powstającym zbiorem koncepcji przenikającym albo integrującym dyscypliny nauk ekonomicznych, czy - jak czasem się określa - jest nową teorią przedsiębiorstwa.

Każda z dyscyplin nauk ekonomicznych powinna być jednak określona jako nauka praktyczna albo normatywna. W praktycznej działalności kierowników rozmaitych jednostek organizacyjnych powinna być wykorzystana wiedza o prawidłowościach funkcjonowania i rozwoju przedsiębiorstw oraz zasadach zarządzania nimi. Nauki ekonomiczne odpowiadają więc na zapotrzebowanie praktyki oraz dotyczą bezpośrednio postaw i zachowań ludzkich, co pozwala na zaliczenie ich do tzw. społecznych nauk praktycznych. Nauki takie mają trzy główne cele:

- cel poznawczy polegający na dążeniu badaczy do konstruowania przez nich możliwie najbardziej zbliżonego do prawdy absolutnej wyjaśnienia zjawisk zachodzących w przedmiocie badawczym;
- cel projektowy sprowadzający się do konstruowania przez nich możliwie najbardziej użytecznego w praktyce modelu postulującego przebieg przedmiotowych zjawisk,
- cel aplikacyjny wyrażający się w możliwie najsprawniejszym przekształceniu zastanej rzeczywistości organizacyjnej w kierunku pożądanego modelu projektowego.