Książka Biały Labirynt Małgorzaty Goludy dołącza do prozy, popularnej wśród młodzieży, i nie tylko (między innymi Pamiętnik narkomanki Barbary Rosiek czy klasyki gatunku dokumentalna książka My, dzieci z dworca ZOO Kaia Hermanna i Horsta Riecka), odnoszącej się do tematu narkotyków, narkomanii wśród nastolatków, uzależnienia i destrukcji narkomana, często kończących się śmiercią. Sądząc po statystykach i wpisach na forach internetowych, temat jest niezwykle aktualny. Biały Labirynt Małgorzaty Goludy włącza się w ten nurt nie tylko swoją treścią, ale też interesującą formą zbeletryzowaną historią młodej narkomanki, opowiedzianą bez patosu, najzwyczajniej, a przecież przejmująco, językiem samej bohaterki, która (optymistyczne!) poradziła sobie z nałogiem, wydostając się z białego labiryntu. Czy zechcesz się o tym przekonać, Czytelniku. ze wstępu Róży Czerniawskiej-Karcz