Rok 1195, pogranicze Andaluzji i Kastylii. Po przegranej przez chrześcijan bitwie pod Alarcos, zwycięscy muzułmanie znaczą swą obecność ogniem i aktami przerażającego terroru. Czternastoletni Diego bezradnie obserwuje, jak Almohadowie, berberyjscy najeźdźcy z Afryki, mordują jego bliskich najstarszą siostrę i ojca, ubogiego karczmarza. Dwie młodsze siostry chłopca zostają uprowadzone w nieznanym kierunku. Z inicjatywy Pedra de Moro, hiszpańskiego szlachcica, zdrajcy i kolaboranta współpracującego z kalifem, trafią potem w niewolę do haremu władcy w Marrakeszu. Wypełniając ostatnią wolę ojca, Diego wyrusza do stolicy Kastylii, miasta Toledo, wyjątkowego miejsca stanowiącego kulturową mieszankę wpływów trzech religii. Tam, pod okiem mistrza Galiba, muzułmanina, człowieka światłego i bywałego na salonach, kształci się na weterynarza. Benazir, piękna żona Galiba, jest jego nauczycielką, uczy go języków, wprowadza w świat literatury i nauki, rozbudza żądzę wiedzy i... kradnie mu serce. Diego ani na moment nie traci z pola widzenia swego najważniejszego celu, jakim jest pomszczenie śmierci bliskich oraz odnalezienie porwanych sióstr. Przyłapany przez Galiba w niedwuznacznej sytuacji z Benazir, musi opuścić Toledo. Jego dalsze losy obfitować będą w wiele dramatycznych wydarzeń: w klasztorze cystersów uzyska dostęp do tajnych manuskryptów, weźmie udział w turnieju rycerskim, spotka miłość swego życia, córkę zamożnego szlachcica przyrzeczoną przez ojca królewskiemu sędziemu, i stanie oko w oko ze swoim śmiertelnym wrogiem, Pedrem de Moro. Z prostego chłopca przeistoczy się w świadomego życiowych celów mężczyznę, pozna smak zdrady i miłości, wartość pieniądza i prawdziwej przyjaźni.