Książka stanowi próbę ukazania kultu świętych w tradycji prawosławnej przez pryzmat funkcjonowania w niej ikon i relikwii. Skonstruowana jest wokół kategorii cielesności i różnych sposobów jej rozumienia: ascezy świętych, odrzucenia przez nich zmysłowości i czci dla ciał zmarłych. Autorka opisuje ikonografię świętych jako rozpiętą pomiędzy wydarzeniami z ich narodzin i śmierci, a także odnoszącą się do pośmiertnych dziejów relikwii świętych, ukazując w ten sposób problemy związane z relacjami pomiędzy kultem ikon a relikwii. 64 il. kolorowe