Szatan w Goraju to pierwsza i zdaniem wielu krytyków najlepsza powieść pisarza. Napisana w 1933 roku przed wyjazdem pisarza z Polski ujawniła od razu jego nieprzeciętny talent, odrębny, sugestywny styl charakteryzujący się precyzją i zwięzłością języka oraz zainteresowanie demoniczną stroną natury ludzkiej. Osadzona w drugiej połowie siedemnastego wieku po powstaniu Chmielnickiego może być odczytywana w bardzo różny sposób, np. jako alegoria ukazująca jak narzucenie społeczeństwu niemożliwej do urzeczywistnienia ideologii - w tym wypadku mesjanizmu Sabataja Cwi - prowadzi ludzkość do zła i chaosu uosabianych przez Szatana.