Książka Soleckiego zajmuje się historią zakłamywania i (niezbyt niestety budującą, objętościowo skromną) historią odkłamywania naszych dziejów przez literaturę. Słabość, ułomność, nieśmiałość połączona niemal z poczuciem winy tych prób odkłamywania bierze się stąd, że prawie wszyscy wybitni pisarze krajowi wzięli udział w fałszowaniu rzeczywistości w interesie komunistycznej władzy i własnym. Znani literaci przez lata dorabiali najwznioślejszą ideologię do najpotworniejszych zbrodni. Na ich kłamstwach wyrosły autorytety moralne i finansowe ujawnienie prawdy zagraża interesom zbyt wielu ludzi. W Polsce wciąż trwa walka AK i UB. Teraz II pokolenia AK i II pokolenia UB. Dobrym, znakomicie pogłębiającym pracę zabiegiem Soleckiego jest połączenie analizy literackiej z przypomnieniem historycznego tła wydarzeń. Unaocznia to ogrom fałszu i pogardę literatów propagandzistów nie tylko dla prawdy, ale także dla czytelników. Nic nie jest tak zabójcze dla kłamców i ich dzieł jak przypomnienie faktów i słów. Solecki to właśnie robi. Bohdan Urbankowski