Jego poezja, jak mało która, przesiąknięta jest osobistą nutą, lirycznym portretem trudnego przecież czasu. Chciał go uchwycić, zapamiętać, przedstawić. Dlatego pisał niemal o wszystkim, co go otaczało, gdyż - jak niemal nikt - rozumiał, że w tkliwej pamięci czytelnika zachowają się te właśnie drobiazgi, bo w nich zamyka siebie, swój dorobek, własne trwanie. Kira Gałczyński