Wyjątkowo przewrotna – gorzka, a zarazem bardzo śmieszna – powieść o człowieku, któremu życie, jawiące się jako ciąg przypadków, nieustannie płata figle. Czarna komedia, krytyka ludzkiej głupoty i cynizmu amerykańskiego rządu, którą John Irving uznał za jedną z najlepszych książek Vonneguta. Bohater, Eugene Debs Hartke, niespełniony pianista jazzowy, który marzy o studiach humanistycznych, za namową ojca do Akademii Wojskowej West Point i jako żołnierz piechoty odbywa służbę w Wietnamie. Krytycznie nastawiony do wojny, po powrocie do kraju podejmuje pracę nauczyciela fizyki w Tarkington College w Scipio – szkole dla niepełnosprawnych umysłowo nastolatków z bogatych rodzin. 15 lat później, wyrzucony z pracy za rzekome demoralizowanie młodzieży, zostaje wychowawcą w znajdującym się nieopodal więzieniu o zaostrzonym rygorze. Jednak nie na długo. W zakładzie wybucha bunt, więźniowie opanowują Tarkington College i biorą jego personel za zakładników. A bohater, oskarżony o pomoc w ucieczce, sam trafia za kratki. Życie osobiste Eugene`a także okazuje się kompletną katastrofą. Wracając z wojny wietnamskiej, przeżywa przelotny romans, którego owocem jest nieślubny syn. Obarczony ciężarem utrzymywania chorej umysłowo teściowej, a potem żony praktycznie traci kontakt z dziećmi, które opuszczają dom, nie wytrzymując presji ciągłego obcowania z dwoma wariatkami. W więzieniu rozgoryczony życiem Eugene zabiera się za pisanie wspomnień.