Coś białego, wielkiego i okrągłego Czy to śpiący tłuściutki kot Światło reflektora policyjnego radiowozu A może łysina samotnego pana mieszkającego na skraju lasu Czasem jest daleko, a czasem blisko Czasem jest mały, a czasem duży Czasem jest stary, a czasem młody. Jednak zawsze świeci! Mała Zohar nie może zasnąć. Pomimo dręczących ją smutków postanawia wyruszyć na poszukiwania tego czegoś i odważnie wędruje przez ciemny zagajnik, kierując się w stronę znajomego światła... Etgar Keret ponownie puka do drzwi najmłodszych czytelników, udowadniając, że krótka i prosta forma może być najlepszą formą wyrazu. Czyta Krzysztof Tyniec.