Lektura książki [] dostarcza emocji przy studiowaniu literatury naukowej rzadko doznawanych: zaskakuje odbiorcę, zawłaszcza go, zmusza do zrewidowania (często przyjętych nieświadomie) schematów myślowych, czyni pasjonującym opis zmagań wołającego na puszczy z powszechnymi nawykami postrzegania edukacji jako tresury szkolnej, jakże często wbrew deklarowanym przez reformatorów ideom demokracji służącej interesom nowej inżynierii dusz. [] Z dramatycznie skomponowanego materiału wyłania się obraz walki o społeczną tożsamość; choć bowiem bezpośrednio rzecz dotyczy przeszło dwudziestoletnich zmagań wszystkich zainteresowanych (dzieci, nauczycieli, rodziców) z różnorakimi ministerialnymi wariantami reformy szkolnej, zgromadzony w pracy zbiór esejów, felietonów, rozpraw, wywiadów, recenzji ujawnia pośrednio kondycję mentalną narodu przechodzącego z bólem proces dojrzewania do wolności. W oparciu o przedstawioną analizę stanu naszego szkolnictwa postawić można diagnozę stanu świadomości nas samych jako społeczeństwa. Fragment z recenzji prof. Ewy Łubieniewskiej