Do ataku poszedł 1. szwadron rtm. Pohoreckiego. O położeniu poinformował rtm. Pohoreckiego kpt. Vesvrottes, zastępca dowódcy baonu, na którego odcinku nastąpiło włamanie. Oficer ten wziął udział w kontrataku. Szwadron wyszedł ze Schweix i początkowo posuwał się pod osłoną niewielkiego grzbietu terenowego oraz tumanów kurzu i dymu, które unosiły się nad polem walki. Gdy szwadron wszedł do lasu, wkrótce został zasypany gwałtownym ogniem broni maszynowej. Wywiązała się walka ogniowa, lecz trwała krótko. Polacy zrozumieli, że z każdą chwilą Niemców będzie przybywać w lesie. Nastąpił szturm i gwałtowna walka na granaty i białą broń. We wschodniej części lasu Niemcy bronili się w zdobytych francuskich bunkrach. Zostali w nich wybici granatami. Część ratowała się szybką ucieczką. Gdy szwadron doszedł do wschodniego skraju lasu, zbliżały się właśnie do niego dalsze fale Niemców. Ułani otworzyli natychmiast ogień ze wszystkich karabinów maszynowych. Niemcy zostali odrzuceni. Sukces był całkowity. Na pobojowisku zostało 27 zabitych i kilkunastu rannych Niemców. Zdobyto 12 c.k.m., 2 działka, kilka pistoletów automatycznych i sporo broni ręcznej, Okazało się, że karabiny ręczne były polskie. Znaleziono również inne oryginalne trofeum – trąbkę ze znakami polskiego 62. pułku piechoty z Bydgoszczy. Własne straty: 6 zabitych i kilkunastu rannych