Françoise Chandernagor opiera się na starannie zebranej dokumentacji i tworzy bogate freski, snując opowieść o losach bohaterów wzbogaconą o refleksje historyczne.   Selene wraz z dwoma braćmi wyrusza do Rzymu, by uświetnić triumf Oktawiusza. Dzieci powierzane są opiece rozmaitych rzymskich dowódców i gubernatorów, czekają, by dotrzeć do celu tuż przed prowadzącym wojska wodzem. Mały Ptolemeusz, zawsze chorowity, coraz gorzej znosi trudy podróży i tęsknotę za nianiami i domem, którego już nie ma. Matkująca mu siostra z bólem patrzy, jak gaśnie Kiedy Ptolemeusz umiera, a Aleksander zostaje otruty, wina za zbrodnię spada na egipską piastunkę. Selene zostaje zupełnie sama w ponurym, pełnym intryg Rzymie, gdzie mimo dobroci przybranej matki i serdeczności rodzeństwa jest tylko obcą „metyską”. W skrytości chroni w sobie pamięć najbliższych i kult zakazanych bogów. Choć jest wychowywana na Rzymiankę, myśli jednak tylko o zemście. Wyrasta w kręgu intryg, skrytobójstw, zawiści. Jej siostry kolejno wychodzą za mąż. Gwarny dom pustoszeje, a zbolała po śmierci syna (zamordowanego z polecenia ciotki) Oktawia coraz bardziej przywiązuje się do dziewczyny i zaczyna dostrzegać jej wielką inteligencję. Lepiej też rozumie cierpienie, jakie od lat jest udziałem księżniczki. Świadoma, że już nie długo będzie mogła ją chronić, znajduje sposób na zapewnienie Kleopatrze godnego życia z dala od Rzymu, w Mauretanii. Barwny fresk z życia Rzymu, intryg politycznych, knowań, ale i obyczajowości, codziennego życia najmożniejszych rodów.