Zakończone sukcesem starania o ponowne opublikowanie wydanego w 1959 r. przez Wydawnictwo Prawnicze, przetłumaczonego przez Profesora Emila Stanisława Rappaporta traktatu Cesare Beccarii O przestępstwach i karach /Dei delitti e delle pene, 1764/ spełnia dwa cele. Po pierwsze - przywraca do obiegu naukowego pomnikowe i rewolucyjne w swej epoce dzieło, dające możność zapoznania się z wieloma postulatami o wartości ogólnoludzkiej, aktualnymi nie tylko w drugiej połowie XVIII stulecia. Po drugie - przywraca pamięć o Profesorze, któremu Uniwersytet Łódzki zawdzięcza tak wiele, i o innych wybitnych profesorach, że powinna być ona nieprzemijającym obowiązkiem. Niebawem upłynie 70 lat /rocznica 24 maja 2015 r./ od utworzenia Uniwersytetu Łódzkiego, na którym Profesor pracował od roku 1945. Ponad dziesięć lat wcześniej Profesor pisał, że głównym tematem (?) tej głośnej na cały świat pracy jest walka z karą śmierci, walka z torturą i samowolą sądów i zażarta obrona poglądu, że przy sprawiedliwym karaniu człowieka za czyn, kłócący się z ładem społecznym (zawsze opartym na pierwiastku umowy Rousseau), nie może przekraczać miary niezbędnej kary dla wyrównania winy sprawcy w stosunku do wagi pokrzywdzenia. Beccaria uchodzi słusznie za promotora ideowego, założyciela tzw. szkoły klasycznej prawa karnego, za twórcę demo-liberalnej, indywidualistycznej, przenikniętej duchem filozofii swego wieku doktryny prawno-karnej...