Książka przedstawia postać niezwykłego tancerza i choreografa, który dokonał rewolucji w polskim balecie i założył w Poznaniu autorski zespół Polski Teatr Tańca. Był artystą wszechstronnym: tworzył również choreografie do oper, układał ruch sceniczny w teatrach dramatycznych, wreszcie reżyserował opery, dramaty, a nawet filmy baletowe. Kiedy po pięciu latach spędzonych we Francji wrócił w 1963 roku do Poznania, stał się idolem nie tylko uczniów szkoły baletowej, ale i Polaków. Szokował fryzurą, strojem i jak się wkrótce miało okazać tańcem. Pierwsza premiera zrealizowana w Operze Poznańskiej zarówno zbulwersowała, jak i wzbudziła podziw krytyki oraz publiczności. I tak było przez całą jego karierę, aż do 1985 roku, kiedy to na Łódzkich Spotkaniach Baletowych publiczność wygwizdała spektakl Ostatnia niedziela. Conrad Drzewiecki budził zachwyt i kontrowersje. Nie pozostawiał ludzi obojętnymi wobec jego dokonań artystycznych. Zapraszał do współpracy wybitnych twórców, tworzył choreografie do muzyki, która jak się wydawało nie nadawała się do tańca. Tancerze byli w niego zapatrzeni, choć czasami także go nienawidzili. Stefan Drajewski kreśli barwny portret artysty na podstawie recenzji i dokumentów, wypowiedzi samego Conrada Drzewieckiego, wspomnień oraz anegdotycznych opowieści tancerzy i współpracowników. Był artystą odważnym, wytyczającym nowe choreograficzne drogi, łamiącym kanony i przekraczającym granice konwencji. Jego językiem był ruch, ale równie swobodnie poruszał się w przestrzeni muzyki, literatury, scenografii i reżyserii. Był idolem naszego pokolenia. Oto książka, która w wyczerpujący i ciekawy sposób przybliża nam jego postać - Ewa Wycichowska, dyrektor Polskiego Teatru Tańca Conrad Drzewiecki był znakomitym, światowej klasy tancerzem oraz wizjonerem współczesnego teatru baletowego. Ci, którzy mieli szczęście się z nim przyjaźnić, wiedzą, że był także uroczym człowiekiem, obdarzonym wielką fantazją. Cieszę się, że do rąk czytelników trafia książka o tym wspaniałym artyście - Bogusław Kaczyński Stefan Drajewski, dziennikarz, krytyk teatralny, z wykształcenia polonista. Pracuje w Głosie Wielkopolskim , pisuje również do dwutygodnika.com, Notatnika Teatralnego, Ruchu Muzycznego, Twojej Muzy i Sceny. Szkice i wywiady publikował w książkach zbiorowych: Poznaniacy. Portretów kopa i trochę, Teatr Nowy w latach 1973-1987 pod dyrekcją Izabelli Cywińskiej, Pod prąd do źródła. Album jubileuszowy Polskiego Teatru Tańca. Jest autorem wywiadu rzeki Życie z tańcem. Rozmowy z Olgą Sawicką, primabaleriną polskiego baletu i antologii wierszy o Poznańskim Czerwcu Czarny Czwartek.