Książka ta jest kontynuacją dwutomowej antologii Sztuka interpretacji, w opracowaniu Henryka Markiewicza, wydanej przez Ossolineum w roku 1971. Miała ona ukazać w nowym oświetleniu wybrane arcydzieła literatury światowej od Don Kichote’a do powieści Faulknera, a zarazem zilustrować wybitnymi i znamiennymi przykładami różne metody i techniki dwudziestowiecznych badań literackich. Najstarsza z zamieszczonych tu prac pochodziła z roku 1902, najpóźniejsza z roku 1964.
Teksty niniejszej antologii również odnoszą się do wybitnych utworów literatury zagranicznej, i to dostępnych w polskim przekładzie. Nie staraliśmy się tu jednak o proporcje w doborze materiału interpretacyjnego, a także o uniknięcie powtórzeń w nazwiskach pisarzy. Celem głównym jest ukazanie nowych sposobów analizy i interpretacji dzieł literackich, rozpowszechnionych w ostatnim półwieczu. Stąd chronologiczny układ zamieszczanych prac. Występuje w nich współczesna hermeneutyka (M. Heidegger, H.G. Gadamer, T. Adorno), kontynuacja marksizmu (P. Macherey, F. Jameson), strukturalizmu (J. Łotman, R. Barthes, U. Eco), dekonstrukcjonizmu (J. Derrida, J. Kristeva, P. de Man, J. Hillis Miller, B. Johnson), niemiecka estetyka recepcji (W. Iser, H.R. Jauss) i jej amerykański odpowiednik – reader-responsecriticism (S. Fish), orientacja psychoanalityczna (J. Lacan, H. Bloom), krytyka feministyczna (J. Butler), studia postkolonialne (Ch. Achebe, F. Barker, P. Hulme), zwrot etyczny (M. Nussbaum, J. Phelan). W praktyce interpretacyjnej różne orientacje badawcze zresztą współistnieją, np. Jameson odwołuje się i do Lukácsa, i do Lacana, tekst Phelana w równej mierze należy do krytyki etycznej, jak feministycznej i postkolonialnej.