Nawet bardzo małe dzieci są zdolne do poznania Boga, zdolne do wejścia z Nim w bliską relację. Na tym przekonaniu opiera się nasza książka. Tymczasem, czy nie zachowujemy się nieraz jak uczniowie Jezusa, którzy szorstko zabraniali dzieciom zbliżać się do Niego (Mk 10,13)? Może nie używamy już szorstkich słów ani brutalnych gestów, ale brakuje nam wiary w możliwości dzieci. Wątpimy, zamiast po prostu pokazać im, na jakich drogach mogą spotkać Boga. Czyż taka postawa nie wynika z błędnego rozumienia i mieszania pojęć? Często mylimy zdolność dziecka do prawdziwego spotkania z Panem Bogiem, w formie i za pomocą środków właściwych jego wiekowi, z czasową niemożnością opowiedzenia o Nim albo z niemożnością właściwego sformułowania pojęcia tej relacji jak człowiek dorosły.

Musimy się ciągle wsłuchiwać w słowa Jezusa: „Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie przeszkadzajcie im, do takich bowiem należy królestwo Boże” (Mk 10,14). Co ciekawe, greckie słowo „paidion”, użyte tutaj przez ewangelistę, oznacza małe dziecko w wieku mniej niż siedem lat.