Jest rok 1938. W Europie narasta atmosfera wojennego zagrożenia. Kolejne rządy ulegają naciskom hitlerowskich Niemiec. Najbardziej prominentnym krytykiem poczynań nazistów i włoskich faszystów, zmierzających do zaprowadzenia czystości etnicznej, jest papież Pius XI. Aby uczynić swój głos bardziej donośnym, zleca amerykańskiemu jezuicie, ojcu Johnowi LaFarge?owi, napisanie projektu encykliki o rasizmie i antysemityzmie. Ale nie wszyscy w Watykanie podzielają stanowisko papieża. Obawa przed represjami wobec Kościoła, jakie niewątpliwie wywołałby taki dokument, uruchamia działania mające na celu uniemożliwienie leżącemu na łożu śmierci Piusowi XI zapoznanie się z przygotowanym projektem encykliki. Śmierć papieża 10 lutego 1939 roku przesądza ostatecznie o losach tego dokumentu, który już nigdy nie zostanie opublikowany. Peter Eisner w swym reportażu historycznym, który czyta się jak powieść sensacyjną, wykorzystuje, obok relacji naocznych świadków tych wydarzeń, także nowo ujawnione dokumenty z watykańskich archiwów.