Slavoj Žižek (ur. 1949), słoweński filozof społeczny, światowej sławy enfant terrible antykapitalizmu, rozmawia tu z Koreańczykami (południowymi, nie północnymi, aż tak lewicowy nie jest). Z tej książki-wywiadu opublikowanej jesienią 2013 roku można się dowiedzieć, co Žižek myśli o podstawowych kwestiach dzisiejszego świata: polityce jako takiej, ponowoczesności, demokracji, przemocy i rewolucji. Można też poznać jego wizję walki z niesprawiedliwościami tego świata. Nowe, lepsze społeczeństwo jest tym niemożliwym, do którego trzeba dążyć. Rewolucja tu zupełnie pozbawiona przemocy poza przemocą symboliczną nie ma polegać tylko na modyfikacjach wewnątrz układu odniesienia, lecz na zmianie samego tego układu. Polityka jest dziedziną ostatecznych decyzji, które nie mają już żadnych wyższych instancji dających oparcie. Człowiek ponowoczesny to człowiek takich decyzji. W tym heroiczno-rewolucyjnym nastawieniu, przekonany, że dzisiejszy kapitalizm rozwiódł się z demokracją, Žižek szuka możliwych rozwiązań w wydarzeniach ostatnich lat, zwłaszcza w ludowych rewoltach krajów arabskich. Nie gardzi rozważaniami nad Hollywood, powieścią kryminalną, populizmem w Ameryce Łacińskiej czy nowym kolonializmem Chin. Wszędzie tam, w grząskim świecie pozbawionym jakiejkolwiek z góry zadanej harmonii, może nagle wychynąć zbawcze niemożliwe.