`Romeo i Julia` należy do najwybitniejszych sztuk Shakespeare`a. I chociaż to tragedia, tryska ona wręcz życiem renesansowej Werony: miłość i nienawiść, młodość i radość życia, słabostki i ułomności ludzkie decydują o jej niepowtarzalnej atmosferze. Zaskakujące też, jak wielka jest tu rola przypadku. Wina nie wynika z działań bohaterów, ale z tajemniczych zrządzeń losu. Romeo i Julia spotykają się przypadkiem, przypadkiem Romeo staje się zabójcą Tybalda, a wreszcie ciągiem niezamierzonych przypadków są wydarzenia wiodące do śmierci głównych bohaterów. Zdaje się, że jakieś fatum ciąży nad Romeem i Julią, nie bez podstawy poeta w prologu mówi o nich jako o `parze kochanków przez gwiazdy przeklętych`. Para ta po dzień dzisiejszy jest symbolem miłości.
Hamlet jest dramatem o człowieku samotnym, który ma podjąć najważniejszą decyzję w swoim życiu: czy wejść na drogę moralnego zła po to, aby pomścić zło wcześniejsze. Główny bohater to młody królewicz, któremu niczego nie brakuje, który ma wiedzę, tytuł, sławę, przychylność ludu, możliwości rozwoju swoich ambicji oraz pragnień. Ale nagle bohater to wszystko utracił. Został sam z pytaniem, czy zemsta za taką krzywdę ma sens. Książę Hamlet zostaje postawiony przez los w sytuacji tragicznego wyboru: zabić stryja, by pomścić ojca, czy nie popełniać zbrodni. Jest to próba jego charakteru, próba, w której mają się sprawdzić ideały, wyuczone i poznane dotąd przez młodego Hamleta. Hamlet stawia sobie pytania najważniejsze w życiu każdego człowieka. Są to pytania o sens życia, o istotę małżeństwa, o sens religii, o przemijanie i wieczność, o wybór moralny, a także o prawa rządzące tym światem. W jednej tragedii Szekspir zawarł takie mnóstwo problemów, nad którymi się zastanawiają jego bohaterowie. Każde z zagadnień można rozpatrywać zarówno w perspektywie uniwersalnej, jak i z uwzględnieniem czasów elżbietańskich. Szekspir bowiem poruszał w swoich dramatach (w tym także w Hamlecie) aktualne problemy Anglii XVII wieku. W wielu miejscach Hamleta słowa postaci stanowią osąd o współczesności Szekspira i próbę opisania jego czasów. Ponadto dramaturg chciał dotknąć w swych sztukach ogólnoludzkich spraw, nurtujących każdego człowieka, niezależnie od stanu, wieku, czasu, w którym się żyje.