Styl klasyczny rozbija popularny mit o rzekomej jasności, spójności i ostatecznym kształcie naszego poglądu na tę zdawało by się najmniej kontrowersyjną i zupełnie niemodną wśród ambitnych badaczy epokę w historii muzyki. Zaletą Stylu klasycznego jest to, że napisał go człowiek łączący muzykologiczną erudycję (choć formalnie muzykologiem nie jest) i poszanowanie dla źródeł, ścisłość epistemologiczną i wrażliwość artysty. Analizy i syntezy Rosena nie są publicznym odczytywaniem nut, lecz subtelnym zapisem obcowania z muzyką w jej realnym dźwiękowym kształcie, zapisem niekiedy subiektywnym, ale zawsze bardzo sugestywnym, wspartym wiedzą historyczną, doświadczeniem praktyka i potężną dawką zdrowego rozsądku...Styl klasyczny rozbija popularny mit o rzekomej jasności, spójności i ostatecznym kształcie naszego poglądu na tę zdawało by się najmniej kontrowersyjną i zupełnie niemodną wśród ambitnych badaczy epokę w historii muzyki. Zaletą Stylu klasycznego jest to, że napisał go człowiek łączący muzykologiczną erudycję (choć formalnie muzykologiem nie jest) i poszanowanie dla źródeł, ścisłość epistemologiczną i wrażliwość artysty. Analizy i syntezy Rosena nie są publicznym odczytywaniem nut, lecz subtelnym zapisem obcowania z muzyką w jej realnym dźwiękowym kształcie, zapisem niekiedy subiektywnym, ale zawsze bardzo sugestywnym, wspartym wiedzą historyczną, doświadczeniem praktyka i potężną dawką zdrowego rozsądku...