30-letnia Ester Nilsson, intelektualistka, kobieta bez przesądów, świadoma tego, czego chce od życia, i nade wszystko racjonalna. Dużo pracuje, żyje z mężczyzną o podobnych poglądach. To harmonijna relacja - bez wielkich uniesień, ale i bez szarpiących nerwy napięć. Aż tu nagle... Amor strzela z łuku i Ester się zakochuje. Z dojrzałej, zdystansowanej do świata i samej siebie, rzeczowej i samokrytycznej kobiety przemienia się ni stąd ni zowąd w zadurzona nastolatkę, obmyślającą preteksty, jakby tu spotkać się z ukochanym, żeby nie wyglądało, że mu się narzuca. Ale im bardziej ona chce, tym bardziej on się wymyka. Autorka rozważa sprawy ważne dla nas wszystkich, nie tylko dla nieszczęśliwie zakochanych. Dla Leny Andersson jest oczywiście jasne, że miłość z wolnością i równością ma niewiele wspólnego. Że być niechcianym to uczucie bardzo bliskie upokorzeniu. Trzeba unikać zadawania się z ludźmi bez moralności i pozbawionymi poczucia odpowiedzialności radzi Lena Andersson. Zwłaszcza w układach damsko-męskich odrzucenie zasad moralnych przez jedną stronę prowadzi do katastrofy. Książka jest znakomicie napisana, zwięzłym, klarownym, acz wysublimowanym nieco językiem, pełnym ironii, niekiedy zjadliwej, ale też świetnego poczucia humoru. Autorka potrafi w dwóch zdaniach zawrzeć ważne obserwacje ludzi i spraw, a celne puenty zapamiętuje się na długo.