Autorzy poszczególnych rozdziałów mówią do siebie nawzajem. Mówią o mózgu, o medykalizacji ludzkich problemów, o znaczeniu kultury, o znaczeniu sztuki i prawa. Mówią do siebie, a to powoduje, że każdy Autor ma przekonanie, że to co pisze on i piszą inni to wspólne poszukiwanie lepszego rozumienia i skuteczniejszego pomagania. Mówią także do Czytelników, zachęcając ich podjęcia dyskusji, do wyjścia poza ramy własnych przekonań i własnej indywidualnej wiedzy.
 

Fakt, że psychiatria „niejedno ma imię”, dla niektórych czytelników może stanowić kłopot: jak tu się wyznać w tylu perspektywach, językach, paradygmatach, koncepcjach, z których być może jedne stoją w sprzeczności z drugimi. Dla innych jednak będzie to okazja do refleksji nad złożonością, wielowersyjnością i bogactwem nauki (i praktyki) zwanej psychiatrią.