W dniu 10 grudnia 1948 r. Organizacja Narodów Zjednoczonych przyjęła i proklamowała rezolucję Zgromadzenia Ogólnego pt. Powszechna Deklaracja Praw Człowieka ( 214 A III ). Na kanwie tego aktu , autorskim zamierzeniem stało się prześledzenie ewolucji praworządności od czasów starożytnej Mezopotamii po nowożytne państwa europejskie . Książka ta ma na celu wskazać na kryzys kulturowy i polityczny jaki towarzyszy cywilizacjom w wyniku wydawanych przez nie uchwał i ustaw państwowych i ich kodyfikacji. W podstawie prawnej występuje bowiem ciągła zależność od bieżącej polityki co prowadzi nieustannie do naruszania Praw Człowieka. Z tego względu treść tej książki nie jest nastawiona na odkrywanie nowych faktów historycznych, lecz głównie na zestawianiu znanych zdarzeń okresu starożytnego i nowożytnego, prowadzących do dialektycznych przełomów i wynikających stąd korzyści społecznych. Przedmiotem tej analizy stała się więc polityka państwowa i religijna , która bardzo często traktowała ludzi z pozycji poddaństwa klasowego.Prawo i praworządność nigdy nie wynikały z racjonalnych ustaw i uchwał, które wydawane były tylko w interesie warstw ekonomicznie i klasowo uprzywilejowanych. Konsekwencją tego stały się rewolucje i powstania oraz coraz bardziej zbrodnicze wojny.