Te opowiadania o dziesięciu utarczkach kawalerii podane są prosto bez szukania efektów, ale za to z takim temperamentem, z takim uczuciem i taką troską o ścisłość, że czyta się je z zaciekawieniem równym wzruszeniu. Po zapoznaniu się z ich bohaterami, z zadaniem, które każe im wystąpić z szeregów i będzie nicią przewodnią ich działania, rośnie serce, gdy się stwierdzi jak ściśle byli związani ze sobą w dokonaniu tych pięknych czynów wojennych oficerowie i szeregowcy, rośnie serce, gdy się przeżywa wraz z nimi ich niebezpieczeństwa, trudy, oraz decyzje i gdy się widzi w końcu osiągnięte wyniki. Czytelnik zamyka książkę z duszą upojoną zapachem licznych cnót: odwagi, pogardy niebezpieczeństw, karności, poczucia obowiązku, ducha poświęcenia i koleżeństwa.