Czy język polski wymiera, staje się obcy, a Polska niemieje Czy Europę nawróci Moskwa Trzeci Rzym Czy stalinizm był nieszkodliwie słodko-różowy Czy Polacy wiedzą jaki los noszą w sercu, a jaki w portfelu O polskiej śpiączce, bajkach o końcu historii, chorobach i pięknie języka, poszukiwaniu tożsamości, złowrogim cieniu potężnych sąsiadów pisze w oryginalny sposób poeta i pisarz Jan Polkowski. Fragment tekstu "Piękno polszczyzny": "Słowo, które było na początku, brzmi dla nas po polsku. Gdy nadejdzie koniec, to samo słowo będzie bogatsze o wszystko, co się nam przydarzyło od początku historii. W nim zostaniemy na ziemi. Język gromadzi w sobie prochy wszystkich zdań, możliwych i niemożliwych, wypowiedzianych i przemilczanych. Jeśli pozwolimy, by opuszczony język niszczał w naszych trzewiach, konał w naszych duszach, doczekamy się czegoś dla człowieka najgorszego niewyrażalnej sierocej ciszy, w której słychać będzie tylko wrzask naszej ludzkiej nieobecności".