Jak pisze W. Misiuda-Rewera, autonomiczny "separatyzm językowy" oraz bilingwizm stają się naturalną formą przeciwdziałania separatyzmowi terytorialnemu. Patrząc z perspektywy dziejów współczesnych Włoch, cel ten został spełniony i w zasadzie (co jest fenomenem) mniejszości te, pomimo swej prężności i dużego zakresu autonomii, nie negują przynależności do państwa włoskiego, którego język urzędowy jest inny niż ich - przez to naturalnie nie negują łączności. Z recenzji dra hab. prof. UP Stefana Bielańskiego