Opowieść Łukasza Skibińskiego to próba zmierzenia się z wizerunkiem despotycznego ojca, który to obraz zaciążył na całym życiu głównego bohatera. Czytelnik poznaje jego losy, wędruje z nim od nadbużańskiej wsi za mury klasztorne, zagłębia się w metaforyczne sny i staje w konfrontacji z wiarą. Psychologiczne rozważania przeplatają się tu z oniryczną refleksją. Bohater zagłębia się w swoje wewnętrzne ja, by zrozumieć własne decyzje i wpływ ojca na ich podejmowanie.