Desperackie pragnienie życia i tęsknota za utraconą miłością w jej najpiękniejszym wymiarze tę intymną cząstkę siebie Halina Poświatowska pozostawia w każdym utworze. Wybitna, przedwcześnie zmarła poetka jak nikt inny potrafi skonfrontować w liryce nadzieję i lęk, życie i śmierć. Młodzieńcze uniesienia i zachwyty mieszają się z rozpaczliwymi próbami zatrzymania przy sobie kochanej osoby. Upragniona bliskość koi zmęczoną duszę, lecz nie zostaje na zawsze. Halina Poświatowska za sprawą świadomości choroby od dzieciństwa żyła w cieniu własnego przeznaczenia. Próbując stawić mu czoło w swojej twórczości, czasem bywa drapieżna, kiedy indziej ukrywa rozpacz pod maską chłodnej ironii. "Jestem Julią" to wybór najpiękniejszych wierszy Poświatowskiej o nienasyconym miłością sercu, którego tragedia nie zdołała złamać.