Warto pośmiać się z czyjejś głupoty, by samemu nie wyjść na głupca! Bajka, jako forma wypowiedzi mająca sens alegoryczny i dydaktyczny, swymi korzeniami sięga starożytności. Autorstwo wielu z nich przypisywane jest Ezopowi – frygijskiemu niewolnikowi urodzonemu w Azji Mniejszej w VI w. p.n.e. W kontraście do swych fizycznych ułomności (garb i brzydka twarz) miał on szlachetną duszę i bystry umysł, co pozwoliło mu na zawarcie w bajkach tak wielu prawd moralnych dotyczących każdego z nas. Mimo, że bohaterami tych opowieści są zwierzęta a czasem rośliny, nadano im cechy ludzkie: osioł – głupota, lis – przebiegłość, zając – tchórzliwość. W tych zabawnych, a czasem tragicznych historyjkach bez trudu odnajdziemy swoje przeżycia i postawy – niekoniecznie te najlepsze. Ale właśnie do tega służy bajka ezopowa – warto pośmiać się z czyjejś głupoty, by samemu nie wyjść na głupca.