Monografia poświęcona jest polskim poetkom międzywojennym, które albo funkcjonują na marginesach polskich bibliografii, encyklopedii literackich i podręczników uniwersyteckich, albo są w nich w ogóle nieobecne. Książka została podzielona na siedem rozdziałów, z których każdy może być czytany jako osobna synteza kolejnych zagadnień: historii pojęcia literatury kobiecej, kontekstu politycznego i społecznego literatury pisanej przez kobiety w pierwszych dekadach XX wieku, sposobów funkcjonowania poetek w pracach zbiorowych i w międzywojennym życiu literackim.