Zbrodnie wojenne na Wileńszczyźnie w połowie 1944 roku i ich konsekwencje we współczesnych relacjach polskolitewskich. W czerwcu 1944 r., w ostatnich tygodniach okupacji niemieckiej na Wileńszczyźnie, doszło do bezprecedensowej sekwencji wzajemnych zbrodni na ludności cywilnej, popełnionych przez Litwinów w służbie niemieckiej oraz w odwecie przez partyzantów Armii Krajowej. Wydarzenia te wpisywały się w ciąg polsko-litewskiego konfliktu, który zaostrzył się w latach II wojny światowej, podsycany dodatkowo przez politykę okupantów. Kulminacją były zbrodnie wojenne w Glinciszkach, Dubinkach i okolicy, w wyniku których zostało zabitych ponad 100 osób obu narodowości, w większości kobiet i dzieci.