Marszałek Erwin Rommel miał w czasie II wojny światowej niemal hipnotyczny wpływ nie tylko na własnych żołnierzy ale i Aliantów. Nawet kiedy przestał odnosić wielkie sukcesy cały czas był charyzmatycznym dowódcą. Jakie były fundamenty umiejętności Rommla, gdzie nauczył się zwyciężać, co powodowało że żołnierze darzyli go zaufaniem i podziwem Odpowiedzi znajdziemy w wydanej w 1935 r. książce Piechota atakuje autorstwa Erwina Rommla, w której wspomina bitwy w których brał udział. Analizuje też jak mu się udawało zwyciężać w pewnym sensie jest to podręcznik taktyki, a nawet bardziej podręcznik przywódcy. Opracowanie to zwróciło uwagę Adolfa Hitlera na młodego oficera odznaczonego najwyższym niemieckim orderem wojennym Pour le Merite. To po wydaniu Piechota atakuje zaczęła się wielka kariera jej autora. Rommel pisze niezwykle obrazowo o swoich przeżyciach wojennych. O walkach na zachodzie w labiryncie okopów i zasieków, o kampanii rumuńskiej i włoskiej, w czasie których odnosił swoje największe sukcesy. W książce Czytelnik znajdzie też odręczne rysunki i mapy autorstwa Erwina Rommla, co nadaje im jeszcze większej autentyczności. Erwin Rommel (ur. 1891 zm. 1944) był najmłodszym niemieckim feldmarszałkiem podczas II wojny światowej. Dzięki znakomitej taktyce szybkiego przemieszczania wojsk stał się żywą legendą wśród żołnierzy niemieckich, ale przede wszystkim wśród aliantów. Ze względu na przebiegłość nazwany Lisem pustyni.