Warszawa, Rosja, przełom XIX i XX wieku, lata I wojny światowej i dwudziestolecie międzywojenne. Cztery nieznane dotychczas (wydane pod pseudonimem) opowiadania nadkomisarza Policji Śledczej Ludwika Kurnatowskiego. Wśród nich sprawa oskarżenia o szpiegostwo żydowskiej rodziny Mincesów. Oprócz niej poruszająca historia córki Kraussów, którą chciano uchować z dala od przestępczej zgniłej do cna rodziny. A także sprawa oskarżenia żydowskiego kupca o mord rytualny. ? Chyba to nie ma żadnego związku z napadem ? rzekł ochłonąwszy. ? Towarzysz mój i kuzyn ma bogatego ojca, ja sam niedawno odziedziczyłem spadek. ? Ach tak! A ile panowie mają przy sobie gotówki ? badałem. Wolfke zbladł. Pytanie to zaskoczyło go znienacka i zdezorientowało kompletnie. Nie wiedział, co odpowiedzieć. ? Nu i cóż ty milczysz? ? krzyknął Introligatorow, waląc pięścią w stół i śmiejąc się rubaszniej. ? Cóż to tajemnica, ile mamy pieniędzy? Ukradliśmy je czy co? Nu, mam przy sobie i przy nim ? tu wskazując na Wolfkego ? blisko dwa miliony rubli. Wystarczy? Co? Aż zaniemówiłem ze zdziwienia. Dwa miliony! Bagatela! ? I gdzież panowie mają te pieniądze? ? zawołałem. ? A przy sobie ? zaśmiał się Introligatorow. ? Zna pan łacińskie przysłowie: ?omnia mea mecum porto?. Nu i znaczy się nosimy rubliszki przy ?sobie?. ? W workach na plecach? ? wtrąciłem. ? A, no tak! Kryjówka pewna! Nie sztuka trzymać gotówkę w banku, a sztuka samemu sobie zastępować bank ? żartował Introligatorow.?